"O Ιωνάθαν έμεινε και δούλεψε με τα καινούρια πουλιά που κατέφθασαν, κι ήταν όλα πολύ έξυπνα με γρήγορη αντίληψη στα μαθήματα τους. Όμως, η παλιά αυτή έγνοια του ξανάρθε και δεν μπορούσε να μη σκέφτεται πως ίσως υπήρχαν ένα-δύο γλάροι πίσω στη Γη που θα μπορούσαν, κι αυτοί, να μάθουν. Πόσα περισσότερα δε θα ήξερε τώρα αν ο Τσιανγκ είχε έρθει κοντά του τη μέρα που τον κήρυξαν Απόβλητο.

"Σάλι πρέπει να γυρίσω πίσω", είπε στο τέλος. "Οι μαθητές σου τα καταφέρνουν καλά. Μπορούν να σε βοηθήσουν να προχωρήσεις τους νεοφερμένους.".

Ο Σάλιβαν αναστέναξε, αλλά δεν αντιμίλησε. Είπε μόνο : " Νομίζω πως θα μου λείψεις, Ιωνάθαν".

"Σάλι, ντροπή!" του είπε ο Ιωνάθαν επιτιμητικά, "μην είσαι κουτός! Τι προσπαθούμε να μάθουμε κάθε μέρα; Αν η φιλία μας εξαρτάται από πράγματα σαν το χώρο και το χρόνο, τότε όταν τελικά ξεπεράσουμε το χώρο και το χρόνο, θα 'χουμε καταστρέψει την ίδια την αδελφοσύνη ! Όμως αν ξεπεράσουμε το χώρο, δε θα μας απομένει παρά το Εδώ. Αν ξεπεράσουμε το χρόνο, δε θα μας απομένει παρά το Τώρα. Και καταμεσής στο Εδώ και στο Τώρα δε νομίζεις πως θα βλεπόμαστε οι δυό μας που και που?"

Ο Σάλιβαν Γλάρος γέλασε άθελα του. "Τρελό πουλί" είπε με καλοσύνη. "Αν υπάρχει κάποιος που μπορεί να δείξει σε κάποιον στη Γη πως να βλέπει χίλια μίλια μακριά, αυτός θα 'ναι Ιωνάθαν Λίβινγκστον Γλάρος".

Κοίταξε την άμμο "Γεια χαρά φίλε μου Ιων".

"Γεια χαρά, Σάλι, θα ξανασυναντηθούμε". Και μ' αυτά τα λόγια ο Ιωνάθαν κράτησε στη σκέψη του μια εικόνα από τα μεγάλα Σμήνη γλάρων στην αμμουδιά μιας άλλης εποχής, και ήξερε με ασκημένη άνεση πως δεν ήταν φτερό και κόκαλο αλλά μια τέλεια ιδέα της λευτεριάς και της πτήσης, που τίποτα δεν την περιόριζε."

Αλήθεια Υπάρχει Αληθινή φιλία μεταξύ μοτοσυκλετιστών ή απλός είναι μια λυκοφιλία , στα πλαίσια της ομοειδούς αλληλεγγύης ;
Ναι δεν αντιλέγω ότι αν βρεθούμε στον δρόμο θα βοηθήσουμε τον μοτοσυκλετιστή που έχει κάποια ανάγκη , ίσος κάποιοι αναβοσβήσουμε τους προβολείς μας στον ανύποπτο συνταξιδιώτη απέναντί μας .
Κατά πόσο όμως στους κόλπους μας υπάρχει ο πραγματικός φίλος που θα μας συντροφεύσει στην όποια τρέλα μας , που θα ενδιαφερθεί πραγματικά για την ανάγκη μας , που θα ζητήσει να καταλάβει την σκέψη μας , να μοιραστή τη λύπη μας , τη χαρά μας , όχι από ευγένεια ή για το τυπικό αλλά γιατί έγινε φίλος μας , μέσα από τους ίδιους δρόμους είναι εφικτό αυτό ;
Είχα ένα φίλο κάποτε … συμμαθητή μου καθόμαστε στο ίδιο θρανίο για ενάμιση χρόνο , μας έδεσαν πολλά κοινά πράγματα όπως και η αγάπη μας για τους δύο τροχούς . κάναμε ότι πιο τρελό μπορούσαμε μέχρι που η ανώτερη δύναμη έκρινε σκόπιμο ότι έπρεπε να τον πάρει κοντά της . Από τότε αποφάσισα να μην ξαναβάλω στη ζωή μου φίλο μοτοσυκλετιστή , αν και ο φίλος , αν είναι ΦΙΛΟΣ δεν έχει σημασία τι μέσον έχει , έτσι είναι ακριβός έτσι …
Είναι κάτι τέτοιες μέρες που έρχονται στο νου αυτές οι αναμνήσεις και σκορπίζονται , να έτσι , σαν τον άνεμο που μας χαϊδεύει , όταν ταξιδεύουμε . Είναι φορές που νιώθω ότι είναι συναναβάτης στις βραδινές περιπλανήσεις , πως θα τον συναντήσω εκεί σε κάποια στροφή να μου χαμογελά , σε κάποιο από τα μονοπάτια , να έρθει εκεί και να σταθεί αγέρωχος …
Είναι κάτι τέτοιες μέρες που του λέω καλά ταξίδια από εκεί πάνω ΦΙΛΕ …
εκεί στ' άστρα που γυροφέρνεις
στου ουρανού την άκρη
λουσμένος στην αστρόσκονη
στα ανύποπτα μονοπάτια
που σεργιανά η σκέψη
περίμενέμε ...

Στον Βασίλη…




mat