Κυριακή

Αγρύπνια


Αγρύπνια




Πως έφτασα εδώ ούτε και ξέρω, 4οκατι χιλιόμετρα μακριά από το ασφαλές μου καταφύγιο 47 χρόνια να βήχουν στο πλευρό μου . 
Με δυο βδομάδων τροφή στο αδύνατο παντελόνι με έναν λεκέ από σμάλτο λευκής ροής , μισό πακέτο τσιγάρα κι έναν καφέ στο πλάι να δίνει μια νότα έμφασης συγγραφικής αγρυπνίας
Πάνε πολλές αξημέρωτες μέρες που χαζεύω τον κέρσορα ή καρφώνω μολύβια στο κρεβάτι γα τον λόγο της ανυπαρξίας Μιας ανόητης στιγμιαίας χαμένης έμπνευσης , ο καφές πάντως δεν είναι της στιγμής , βαρύς διπλός ελληνικός να δυναμώνει την μοναχική συχνότητα των μεγαχερτζ που εκπέμπουν οι ηλεκτρονικές μου σύντροφοι και το δανεικό λάπτοπ .
Θα ‘ήθελα πάρα πολύ να κοιμηθώ στο ατέλειωτο σύμπαν μιας απρόσμενης επιστροφής , παρακαλώ τον εαυτό μου να πιστέψει πως τα κελεύσματα σιγανών βηματισμών δεν σημαίνουν τίποτα άλλο από αυτό που δηλώνουν . Η χαμένη πίστη το σχισμένο ηθικό και η επιφύλαξη , αυτά είναι ξαπλωμένα στο διπλό κρεβάτι με το κινητό τηλέφωνο στο προσκεφάλι να φορτίζει αδυνατώντας να εξημερώσει την απελπισία των διάσπαρτων στιγμών που σκορπίζονται στα μεθυσμένα μου δάχτυλα .
Πέντε λεπτά ήταν αρκετά για να εξαπολύσει το ταβάνι τις ηλεκτροφόρες σμέρνες στο ανέραστο όνειρο , λίγο πριν θελήσουν τα κρύσταλλα των οφθαλμικών βοηθημάτων να πάρουν την κατηφορική στροφή για την απώλεια .
Ψάχνω να βρω μια κούπα να αδειάσω τις στάχτες , να φυλάω τα στοιχειώδη διαγράμματα των κατακαθιών , φευ!
Στα βιβλία του τελευταίου καιρού βρίσκω τις σειρές που χάνονται από την ψυχή μα είναι δύσκολο να τις βάλω σε τάξη και να επαναφέρω τις λανθασμένες στην πρωτόγεννη μορφή .
Θα φτιάξω κι άλλον καφέ προτού ξημερώσει , προτού ξυπνήσει η αχνή μου συνείδηση και χαθούν τα δίχτυα της νυχτερινής συνομιλίας στα νεφρά της άρθρωσης , δεν θα ήθελα να αποδειχθώ μια αδόκιμη προσδοκία όσο κι αν η ερωτευμένη πλευρά επιμένει να, διασκορπίζει τα πέπλα της στα βλέφαρα μου
Βλέπω τον κέρσορα να με κοροϊδεύει , λες και ξέρει πως γράφω ασυνάρτητες σκέψεις οι οποίες μεταφέρουν ένα διαρκές βουητό χλμ μακριά από τον τόπο διεργασίας τους . Ίσως δεν πρέπει να καπνίζω στην διάρκεια της επίπονης καταγραφής τους , επαναστατούν και κρύβονται πίσω από παραγράφους , πίσω από ανύπαρκτες συνομιλίες πίσω από κάδους ανακυκλώσιμων υλικών , σαν επανεγγραμμένα ηλεκτρονικά μηνύματα στην δικαιολογία της ολοήμερης διαπραγμάτευσης .
Βηματίζουν ασύμμετρα τα δαχτυλίδια του καπνού στα δάχτυλα μου , πόσο θα αντέξω ακόμη θεέ μου πριν καταρρεύσει το τελευταίο πρόθεμα ;  Αν σχίσω το ένα χαλκείο θα εμφανιστούν κι άλλα πιο ισχυρά , πιο προστατευμένα και άλλα χέρια δεν έχω σωστά να τα χαϊδέψω .


mat

Δεν υπάρχουν σχόλια: