Όλα ξεθωριάζουν κάποτε
σβυσμένα ίχνη στις παραλίες , σα να μην πάτησες ποτέ
μένεις να αιωρήσε στον αφρό της ανυπαρξίας
νοιώθοντας τόσο ελάχιστος αλλά και να μην χωράς πουθενά συγχρόνως
Κοιτώντας αναρωτιέσαι , πέρασες ποτέ από εδώ ; η απλά το ίχνος σε άλλου ίχνος αποτύπωσες ;
έτσι για μια ψευδή αντανάκλαση ταιριάσματος δαχτύλων .
Δεν υπάρχει αρκετό για να χορτάσει η θάλασσα
πάντα ζητά και πάντα παίρνει γεμίζοντας τα σπλάχνα
δεν ειναι αρκετό να εισχωρήσεις , ακόμη και μερικές γουλιές να πιεις αλμύρας
οσο κι αν την αγγίζεις στο τελος δραπετευει και εχεις μια χουφτα αδειανή
κι ένα κοχύλι να γρατζουνάει τον λαιμό ...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου