Αύγουστος

Με κλέβει ο Αύγουστος
με δολοφονεί κομμάτι κομμάτι
σώπασαν τα τζιτζίκια στην αυλή

-κι ετούτο το καλοκαίρι
δεν μύρισε καθόλου –

κρατά εγκατάλειψη στα χέρια
και ξερά στάχυα
καρφωμένα στις μασχάλες
ούτε φεγγάρια ούτε κοχύλια
αλλά , νύχια φαγωμένα
από ματιών οξύ

Είναι φιλήδονος λένε
τον καρτερούν σαν θεό να προσφερθούν
μα εμένα
κάθε φορά και μια φλέβα μου αφαιρεί

Στο τέλος
αυτό που θα μείνει
είναι ο πάσσαλος που στήριζε το σκιάχτρο
κι ένα φθαρμένο πουκάμισο
δίπλα στους φορτωμένους αμπελώνες

Τον άλλο μήνα

ίσως οι χυμοί από τις ώριμες ρόγες
βάψουν τα δάχτυλα
όταν αυτά ψαχουλεύουν τους αδήλωτους χτύπους

Με θλίβει ο Αύγουστος
γιατί μετακομίζει η καρδιά

-βήμα βήμα
παραχωρείται σε άλλη θάλασσα-


mat